Συχνές Ερωτήσεις
Οι ερωτήσεις που συνήθως απευθύνουν οι ασθενείς στο χειρουργό σχετικά με την εγχείρηση τους αφορούν :
αν δηλαδή η εγχείρηση θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε ή αν στη θέση της θα μπορούσαν να είχαν το ίδιο αποτέλεσμα τα φάρμακα. Οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στις περισσότερες χειρουργικές παθήσεις η συντηρητική αντιμετώπιση δεν έχει θέση.
στο πόσο εύκολη ή δύσκολη θα μπορούσε να είναι η εγχείρηση και ποιες οι πιθανές επιπλοκές της. Αυτές διακρίνονται σε γενικότερες, που μπορούν να εμφανιστούν σε χαμηλό ποσοστό σε κάθε χειρουργική επέμβαση (π.χ. «μόλυνση» του τραύματος, αιμορραγία κ.τ.λ.) και ειδικότερες που εξατομικεύονται ανάλογα με την περίπτωση (π.χ. τραυματισμός γειτονικών οργάνων, ρήξη μίας «επανένωσης» (αναστόμωσης) του εντέρου κ.τ.λ.). Σήμερα ακόμα και ιδιαίτερα βαριές επεμβάσεις όπως μια οισοφαγεκτομή ή μια παγκρεατεκτομή, λόγω της προόδου στον τομέα της εντατικολογίας και της αναισθησιολογίας καθώς και της ανάπτυξης νέων χειρουργικών τεχνικών, μπορούν να πραγματοποιηθούν με ασφάλεια και σχετίζονται με πολύ χαμηλά ποσοστά θνητότητας και επιπλοκών.
ρωτώντας λεπτομέρειες για αυτή που ίσως γνωρίζουν από άλλες παρόμοιες περιπτώσεις ή από το διαδίκτυο, π.χ. «τι σημαίνει έχω κήλη και τι είναι το πλέγμα που θα χρησιμοποιηθεί για να διορθωθεί;», «…μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς στομάχι;…», «…αν αφαιρεθεί η χολή μου, θα τρώω όπως έτρωγα ή πρέπει να κάνω δίαιτα σε όλη μου την ζωή;», «…αφού θα βγει το έντερο θα χρειαστεί να βάλω σακουλάκι;…», « αν χειρουργηθώ για το θυρεοειδή μου θα βραγχνιάσει η φωνή μου και γιατί;…», «αν γίνει το χειρουργείο με γενική νάρκωση θα ξυπνήσω μετά;» κ.α.
αν δηλαδή θα ήταν καλύτερο να γίνει αυτή άμεσα ή θα μπορούσε να αναβληθεί για αργότερα. Για παράδειγμα μία «μόλυνση» (φλεγμονή) στην κοιλιά που οδηγεί σε περιτονίτιδα συνήθως πρέπει να χειρουργείται άμεσα.
Το ίδιο και ένας καρκίνος, εκτός εάν ο όγκος είναι ιδιαίτερα εκτεταμένος και δεν μπορεί να αφαιρεθεί ολόκληρος ή έχει ήδη κάνει μεταστάσεις και σε άλλα όργανα (ήπαρ, πνεύμονες κ.τ.λ.), οπότε πιθανόν να χρειαστεί με την σύμφωνη πάντα γνώμη και ενός ογκολόγου, χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία πριν το χειρουργείο, χωρίς ωστόσο αυτή να το υποκαθιστά.
Αντιθέτως, παθήσεις όπως οι κήλες ή οι «πέτρες στην χολή» (χολολιθίαση) μπορούν να χειρουργηθούν προγραμματισμένα, με την προϋπόθεση όμως, ότι οι ασθενείς γνωρίζουν τις πιθανές επιπλοκές που μπορεί να τους προκαλέσει η πάθηση τους έως την ημέρα του χειρουργείου.
αν δηλαδή αυτή θα είναι γενική (ο ασθενής δεν έχει τις αισθήσεις του σε όλη την διάρκεια του χειρουργείου), επισκληρίδιος, ραχιαία ή περιοχική (ο ασθενής είναι ξύπνιος και «μουδιάζει» (δεν αισθάνεται) από την κοιλιά, από την μέση και κάτω ή μόνο στην περιοχή του χειρουργείου, αντίστοιχα) ή ακόμα και τοπική όταν πρόκειται για μικροεπεμβάσεις που μπορούν να εκτελεστούν και εκτός νοσοκομείου.
αυτός εξαρτάται από το είδος και την βαρύτητα της επέμβασης καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτή πραγματοποιείται (είτε με την ανοιχτή ή αλλιώς κλασσική μέθοδο είτε λαπαροσκοπικά).
Στις λαπαροσκοπικές επεμβάσεις διενεργούνται 3 ή περισσότερες μικρές τομές, της τάξεως του 1-2 εκατοστών στην κοιλιά, ή οποία στην συνέχεια γεμίζεται με αέριο και διαμέσου των τομών αυτών τοποθετούνται μια κάμερα, καθώς και τα απαραίτητα εργαλεία για την πραγματοποίηση του χειρουργείου.
Με την μέθοδο αυτή, η χρήση της οποίας είναι εφικτή σε πολλά είδη επεμβάσεων, ο χρόνος νοσηλείας και επανόδου στις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς καθώς και ο μετεγχειρητικός πόνος έχουν μειωθεί κατά πολύ, με αποτέλεσμα ακόμα και μετά από επεμβάσεις μεσαίας βαρύτητας όπως είναι η χολοκυστεκτομή ή η πλαστική μίας κήλης ο ασθενής να νοσηλεύεται μόλις 1-2 24ωρα και να επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες εντός λίγων ημερών.
μικροεπεμβάσεις όπως η αφαίρεση ή η λήψη μίας βιοψίας από ένα δερματικό ογκίδιο είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν στο ιδιωτικό μας ιατρείο ενώ για μεγαλύτερες επεμβάσεις απαραίτητη είναι η νοσηλεία σε μία ιδιωτική κλινική («Αγιος Λουκάς», «Βιοκλινική», «Διαβαλκανικό», «Γενική Κλινική»).
είναι ανάλογο με την βαρύτητα της και στην ιδιωτική κλινική συνίσταται σε μια συμμετοχή στα έξοδα της κλινικής πέραν του ταμείου του ασθενούς, στην αμοιβή του αναισθησιολόγου, του χειρουργού και των βοηθών του, καθώς και στα έξοδα της ιστολογικής εξέτασης, εφόσον αυτή απαιτείται.